W podwzgórzu istnieje ośrodek głodu oraz ośrodek sytości, na które wpływ ma wiele hormonów oraz neuromediatorów. Prawidłowa ich aktywność wpływa na utrzymanie zrównoważonego bilansu energetycznego. Nie będę wnikać w biochemię, historię odkryć czy też mechanizmy działania hormonów.
W skrócie:
- Gdy ośrodek głodu przejawia wzmożoną aktywność prowadzi to do otyłości, natomiast uszkodzenie tego ośrodka jest odpowiedzialne za wystąpienie anoreksji.
- Gdy ośrodek sytości jest nadaktywny dochodzi do utraty łaknienia, natomiast przy jego uszkodzeniu wpływa na zwiększone przyjmowanie pożywienia.
Jaka jest rola greliny?
Hormon ten zwiększa przyjmowanie pożywienia oraz odkładanie tłuszczu. Zbadano, że podanie greliny osobom dorosłym nasila uczucie głodu oraz zwiększa kaloryczność posiłków o 20%. Grelina nie tylko pobudza ośrodek głodu ale także zmniejsza aktywność metaboliczną organizmu – stąd jej działanie, mogące prowadzić do wystąpienia nadmiernej masy ciała.
Według badań, na uwalnianie greliny wpływa wskaźnik masy ciała oraz przyjmowanie pokarmów. Gdy jesteśmy głodni, poziom greliny wzrasta w przeciwieństwie do sytuacji, w której już się nasyciliśmy.
Co ciekawe u osób z anoreksją poziom greliny wzrasta dwukrotnie a i tak nie zapobiega to dalszemu rozwojowi choroby – jej poziom nie pobudza przyjmowania pokarmu!
Zwiększone stężenie greliny na czczo jak i po posiłku utrzymuje się jednak u osób cierpiących na bulimię a więc napadowe przyjmowanie dużych ilości pożywienia.
Istnieje wiele kontrowersji odnośnie tego czy grelina jest hormonem żarłoczności. Niektóre badania wydają się potwierdzać to stwierdzenie, inne zaś negują taki stan rzeczy.
Odsyłam do literatury wszystkich zainteresowanych tematem.
„Grelina – hormon żarłoczności”, A. Dembiński, Z. Warzecha, Kosmos – Problemy Nauk Biologicznych, Tom 59, Nr 3-4, str. 297-304, 2010 r.
