Zaburzenia smaku

Receptorami smaku (chemoreceptorami) są kubki smakowe, znajdujące się na języku, nagłośni, podniebieniu miękkim. Mogą także występować na wargach i policzkach. W jamie ustnej występuj ok. 10 000 kubków smakowych, z czego każdy z nich unerwiony jest przez ok 200 rozgałęzień nerwowych.

Jak dobrze wiemy wyróżnia się smak słony, gorzki, słodki, kwaśny a także smak dodatkowy UMAMI czyli smak kwasu glutaminowego.

Zaburzenia smaku (dysgeuzja) nie są zbyt częste – jest to raczej objaw niż konkretne schorzenie. Sami tego doświadczamy mając katar.  Jakie są nazwy w zakresie zaburzeń odczuwania smaków?

  1. Hiper-, hipogeuzja – podwyższony/obniżony próg odczucia smaku,
  2. Ageuzja – brak smaku,
  3. Parageuzja – odczuwanie smaku z nieodpowiednią identyfikacją,
  4. Pseudogeuzja – iluzja smakowa,
  5. Fantogeuzja – odczuwanie bodźca przy jego całkowitym braku,
  6. Agnogeuzja – brak rozpoznania smaku poznanego wcześniej.

Ciekawostki:

  • Kobiety mają większą wrażliwość smakową niż mężczyźni,
  • Czucie smaku w ciąży ulega osłabieniu za sprawą wzrostu progesteronu, stąd dziwne preferencje kobiet,
  • Gorszy próg smakowy występuje u palaczy,
  • Leki oraz alkohol wpływają na poziom odczuwania smaku,
  • U osób napromienionych próg smaku podwyższa się,
  • Obniżenie poziomu cynku w organizmie wpływa na zaburzenia smakowe.

„Zaburzenia smaku w otolaryngologii” W. Konopka, P. Dobosz, J. Kochanowicz, Otolaryngologia, 2003, 2(4), 145-149