Receptorami smaku (chemoreceptorami) są kubki smakowe, znajdujące się na języku, nagłośni, podniebieniu miękkim. Mogą także występować na wargach i policzkach. W jamie ustnej występuj ok. 10 000 kubków smakowych, z czego każdy z nich unerwiony jest przez ok 200 rozgałęzień nerwowych.
Jak dobrze wiemy wyróżnia się smak słony, gorzki, słodki, kwaśny a także smak dodatkowy UMAMI czyli smak kwasu glutaminowego.
Zaburzenia smaku (dysgeuzja) nie są zbyt częste – jest to raczej objaw niż konkretne schorzenie. Sami tego doświadczamy mając katar. Jakie są nazwy w zakresie zaburzeń odczuwania smaków?
- Hiper-, hipogeuzja – podwyższony/obniżony próg odczucia smaku,
- Ageuzja – brak smaku,
- Parageuzja – odczuwanie smaku z nieodpowiednią identyfikacją,
- Pseudogeuzja – iluzja smakowa,
- Fantogeuzja – odczuwanie bodźca przy jego całkowitym braku,
- Agnogeuzja – brak rozpoznania smaku poznanego wcześniej.
Ciekawostki:
- Kobiety mają większą wrażliwość smakową niż mężczyźni,
- Czucie smaku w ciąży ulega osłabieniu za sprawą wzrostu progesteronu, stąd dziwne preferencje kobiet,
- Gorszy próg smakowy występuje u palaczy,
- Leki oraz alkohol wpływają na poziom odczuwania smaku,
- U osób napromienionych próg smaku podwyższa się,
- Obniżenie poziomu cynku w organizmie wpływa na zaburzenia smakowe.
„Zaburzenia smaku w otolaryngologii” W. Konopka, P. Dobosz, J. Kochanowicz, Otolaryngologia, 2003, 2(4), 145-149