Wszyscy rozróżniamy już pięć smaków: słodki, słony, kwaśny, gorzki oraz umami (wyodrębniony w 2000 r.). Teraz czas na coś nowego.
Niektóre gatunki są w stanie wyodrębnić dodatkowo smak skrobiowy jednak aby włączyć ten smak do grupy smaków podstawowych muszą zostać spełnione warunki m.in. musi być rozpoznawalny, na języku powinny znajdować się odpowiednie receptory oraz powinny być jakieś korzyści z tego, że właśnie ten smak potrafimy rozróżnić.
Otóż dowiedziono, że my jako ludzie, mamy odpowiednie receptory, które pomagają nam smak skrobiowy rozróżniać. Problemem jest amylaza, która rozkłada skrobię do prostszych cukrów. Jednak potwierdzono, że zablokowanie receptorów dla cukrów prostych pozwala odczuwać smak skrobiowy! Azjaci określają go jako smak ryżu a Europejczycy jako smak chleba lub makaronu.
Skrobia to polisacharyd, znajdujący się w kaszach, ryżach, makaronach, pieczywie, ziarnach zbóż, roślinach strączkowych, ziemniakach, kukurydzy – a więc tak naprawdę wszędzie. Skrobia jest uznawana za składnik bez smaku, jednak w procesie hydrolizy powstają z niej cukry proste, które już odczuwamy.
Przykład:
Wsadźcie do buzi kawałek chleba – im dłużej będziecie go trzymać w ustach, tym coraz wyraźniejszy odczujecie smak cukru.
Prowadzone są już kolejne badania nad smakiem wapnia, napojów gazowanych, aminokwasów a także metalicznego smaku krwi.
„Szósty smak – skrobiowy?”, Z. Zdrojewicz, D. Wyglądacz, W. Przywara, Pediatr. Med. Rodz. 2017, 13(2), 180-185
