Kamica to jedno z najczęściej występujących chorób układu moczowego. Kamienie są w przeważającej części zbudowane z soli wapnia (70-80%) m.in. szczawiany wapnia, fosforany, węglany.
Występowaniu kamicy sprzyjają: zastoje moczu, zakażenia układu moczowego, zbyt mała ilość wypijanych płynów oraz niewłaściwe produkty spożywcze.
Kamica może przebiegać bezobjawowo lub mogą występować bardzo bolesne kolki nerkowe. Schorzenie rozpoznaje się najczęściej na podstawie USG.
Najlepszą profilaktyką jest zwiększenie ilości wypijanych płynów co może zredukować częstość nawrotów kamicy nawet o 55%. Wypijanie w ciągu doby 2700 ml płynów obniża ryzyko wystąpienia kamicy o 32% w porównaniu do osób, wypijających do 1400 ml na dobę. Najlepiej pić słabe herbaty również ziołowe i owocowe.
Wykazano, że kakao, sok grejpfrutowy, sok z żurawiny zwiększa ryzyko kamicy.
Ważna jest odpowiednia podaż białka (0,8-1,0g/kg m.c/24h), ograniczenie mięsa, soli oraz cukrów prostych. Korzystnie działają zwiększone ilości spożywanych warzyw i owoców, będących źródłem potasu i magnezu. Zbyt dużo jak i zbyt mało wapnia w diecie nasila ryzyko wystąpienia kamicy. Optymalna ilość wapnia dostarczanego wraz z dietą powinna wynosić 1000-1300 mg/24h.
Jak sobie radzić w wybranych rodzajach kamicy:
- Kamica moczanowa – należy spożywać 2-3L płynów dziennie m.in. wody mineralnej oraz soku z czarnej porzeczki. Ograniczeniu podlegają: czerwone mięso, podroby, wywary, pokarmy smażone, pieczone i duszone. Zalecane są produkty gotowane, mleczne ale także warzywa i owoce. Dieta przyczynia się do obniżenia produkcji kwasu moczowego oraz wzrostu pH moczu.
- Kamica struwitowa – leczenie musi być szybkie. Należy usunąć złogi, zastosować antybiotykoterapię a także zakwasić mocz, podając m.in. witaminę C. Dieta powinna być bogata również w produkty zakwaszające a więc: mięso, ryby, sok z żurawiny.
- Kamica cystynowa – zalecane jest ograniczenie mięsa natomiast zwiększenie spożycia mleka oraz jego przetworów a także warzyw i owoców.
„Kamica układu moczowego – prewencja i leczenie farmakologiczne” M. Tałałaj, M. Toboła, E. Marcinkowska-Suchowierska, Postępy Nauk Medycznych 5/2009, s. 387-394
