Jelito drażliwe to przewlekła psychosomatyczna choroba jelita cienkiego i grubego objawiająca się bólami brzucha i zaburzeniami rytmu wypróżnień, które nie są uwarunkowane zmianami organicznymi lub biochemicznymi!!!
Choroba zaczyna się zwykle w 3-4 dekadzie życia, choć ostatnio coraz częściej można zaobserwować jej początek u osób przed 20 r.ż.
Choroba ma przebieg przewlekły i nawracający a jej postać może być z dominującymi zaparciami lub biegunkami. Istnieje jeszcze postać mieszana.
Objawy:
- stały/nawracający ból podbrzusza (najczęściej w lewym dole biodrowym),
- prawie nigdy nie budzi w nocy,
- nasila się po posiłku i ulega złagodzeniu po wypróżnieniu,
- wzdęcia, nudności, zgaga, wymioty,
- domieszka śluzu w kale ale nie krwi,
- dodatkowo u kobiet możliwe są zaburzenia miesiączkowania.
Jeśli wszystkie badania takie jak kolonoskopia, gastroskopia, badania krwi, badania moczu, USG, badanie palpacyjne i inne nie wykażą żadnych odchyleń od norm i nieprawidłowości można stwierdzić, że bóle i dyskomfort związany jest właśnie z jelitem drażliwym.
Najważniejszą rolę odgrywa leczenie niefarmakologiczne a więc zmiana stylu życia, wdrożenie właściwej diety i aktywności fizycznej. Często skuteczna jest rola psychologa, który przekona pacjenta, że nie jest poważnie chory i że ta choroba nie zagraża życiu. Ważne jest wsparcie psychiczne i właściwe rozwiązywanie sytuacji stresowych.
Dieta w zależności od postaci choroby powinna być bogata w błonnik (podczas zaparć) lub z ograniczeniem błonnika (podczas biegunek). Dla komfortu zaleca się unikanie alkoholu, kawy, potraw pikantnych, wzdymających i wysoko przetworzonych jak fast foody.
Leczenie farmakologiczne z kolei pełni rolę wspomagającą podczas biegunek, zaparć, depresji, niepokoju i bólów, z którymi nie można sobie dać rady.
Najważniejsze jest uzmysłowienie sobie, że mimo wszelkich objawów utrudniających funkcjonowanie nic poważnego nie dolega i zmianą stylu życia możemy doprowadzić do bezobjawowego przebiegu choroby na dłuższy okres czasu.
