Czy chorując na NChZJ można bezpiecznie podróżować w każdy zakątek Świata? Na co zwrócić uwagę i jak zabezpieczyć się w razie wystąpienia objawów ze strony przewodu pokarmowego?
Wakacje w tropikalnych krajach mogą spowodować zaostrzenie choroby ze względu na zmianę diety, niedostateczną higienę, zanieczyszczoną wodę czy też obecność innych chorób charakterystycznych dla innych państw.
Przed wyjazdem należy zasięgnąć konsultacji lekarza, który powinien zaopatrzyć pacjenta w odpowiednią ilość leków, wspomnieć o ochronie przeciwsłonecznej, wykupie ubezpieczeń oraz przede wszystkim zalecić wykonanie szczepień ochronnych m.in. WZW, cholera, wścieklizna, dur brzuszny, tężec. Pacjenci nie przyjmujący leków immunosupresyjnych mogą być szczepione według wytycznych dla populacji zdrowej. Jednak osoby w trakcie leczenia immunosupresyjnego nie mogą być szczepione szczepionkami żywymi. Dlatego też należy zrezygnować z podróży do państw, w których panuje żółta febra (szczegółowe informacje znajdziecie w oryginalnym artykule źródłowym).
Biegunka podróżnych to dość częsty problem osób zdrowych jak i osób z NChZJ. Biegunka może trwać 1-5 dni a czasem nawet kilka tygodni. Jednak u pacjentów z NChZJ może zaostrzyć chorobę podstawową dlatego należy dbać o to co jemy i pijemy.
- Najlepiej pić wodę butelkowaną lub przegotowaną
- Unikać połykania wody w basenach czy innych kąpieliskach
- Do mycia zębów używać wody butelkowanej
- Nie dodawać kostek lodu do napojów
- Unikać spożywania potraw z surowego mięsa, jaj, ryb, owoców morza
Osoba, która gorączkuje i zauważyła krew w stolcu natychmiast powinna udać się do lekarza.
Podczas wyjazdu do krajów tropikalnych należy zaopatrzyć się w repelenty odstraszające komary i inne owady, moskitiery oraz odpowiednią odzież.
Naukowcy z Zurichu wykazali również, że wyprawy wysokogórskie oraz loty samolotem mogą zaostrzać NChZJ.
Im dłużej i częściej znajdujemy się na wysokości powyżej 2000 m.n.p.m. ryzyko nasilenia stanu zapalnego rośnie.
Po podróży zaleca się kontrolne badania obejmujące morfologię krwi z rozmazem oraz badanie kału na obecność bakterii i pasożytów.
„Podróżowanie chorych na nieswoiste choroby zapalne jelit – na podstawie wytycznych ECCO”, M. Padysz, K. Stec-Michalska, Gastroenterologia Kliniczna 2014, tom 6, nr 4, 153-157
