Zespół słabości to zespół wiążący się ze spadkiem odporności na czynniki stresujące przez osłabienie wielu układów w organizmie. Zespół ten ma negatywne skutki zdrowotne szczególnie u osób starszych co grozi hospitalizacją.
Do kryteriów wystąpienia zespołu słabości zalicza się: niezamierzoną utratę masy ciała, obniżoną siłę mięśniową, uczucie wyczerpania, wolne tempo chodu, niską aktywność fizyczną.
W wielu badaniach wykazano związek między sposobem żywienia, stanem odżywienia a zespołem słabości. Przewlekłe niedożywienie zmniejsza zapasy glikogenu w organizmie a także zapasy białka i tłuszczów. Obniża również odporność na czynniki stresowe. Obniżenie podaży energii skutkuje spadkiem masy ciała, zmniejszeniem masy mięśniowej a więc
i siły mięśniowej co przyczynia się do niesprawności osoby starszej.
Należy pamiętać, że nie zawsze prawidłowa masa ciała gwarantuje prawidłowy stan odżywienia oraz że niedowaga musi świadczyć o niedożywieniu!!!
U osób po 65 r.ż. często spada ilość spożywanego białka co wiąże się z mniejszym spożyciem pożywienia ogółem. Odpowiednia podaż białka u osób starszych jest niezbędna do utrzymania masy mięśniowej. Odpowiednia wartość białka wówczas to 1,0-1,2 g/kg m.c./dobę (inna wartość dla pacjentów z chorobami wątroby/nerek). Udowodniono, że dieta bogatobiałkowa wzbogacona w witaminę D oraz wapń poprawia stan kości i mięśni zmniejszając ryzyko złamań i upadków.
Ważne aby co najmniej 50% spożywanych białek było pochodzenia zwierzęcego. Białko pełnowartościowe dostarcza wszystkie niezbędne aminokwasy a dodatek karnityny, kreatyny, żelaza oraz innych składników występujących w mięsie zmniejsza ryzyko wystąpienia sarkopenii. Ważny jest również rozkład spożywania posiłków bogatobiałkowych w ciągu dnia. Należy unikać spożywania dużych ilości białka w jednym posiłku ponieważ może dojść do niestrawności.
Warto również pamiętać o odpowiedniej podaży witaminy B6, B12, kwasu foliowego, witaminy A, C oraz E a także składników mineralnych takich jak selen oraz cynk.
„Rola żywienia w rozwoju, prewencji i leczeniu zespołu słabości.”, A. Kaluźniak, R. Krzyminska-Siemaszko, K. Wieczorowska-Tobis, Geriatria 2017:11: 48-55
